کد مطلب:119193 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:158

امر به معروف و نهی از منکر











الف- ان الامر بالمعروف و النهی عن المنكر لخلقان من خلق الله سبحانه و انهما لا یقربان من اجل و لا ینقصان من رزق.[1].

همانا امر به معروف و نهی از منكر، دو خوی و خلق از خدای سبحان هستند. به درستی كه این دو مرگ را نزدیك نمی كنند و روزی را كم نمی گردانند.

ب- لعن الله الامرین بالمعروف و التاركین له و الناهین عن المنكر العاملین به.[2].

خداوند كسانی را كه امر به معروف می كنند و خود آن را به جا نمی آورند و نیز آنان را كه نهی از منكر می كنند و خود مرتكب می شوند، لعنت كرده است.

ج- لا تتركوا الامر بالمعروف و النهی عن المنكر فیولی علیكم اشراركم ثم تدعون فلا یستجاب لكم.[3].

امر به معروف و نهی از منكر را ترك نكنید كه اشرار و بدها بر شما مسلط می شوند، پس آنگاه هر چه دعا كنید، مستجاب نمی شود.

د- و امر بالمعروف تكن من اهله و انكر المنكر بیدك و لسانك و باین من فعله بجهدك و جاهد فی الله حق جهاده و لا تاخذك فی الله لومه لائم.[4].

امر به معروف كن تا از اهل آن بشوی و با دست و زبانت نهی از منكر كن و با تلاش خویش از آن كه منكر را انجام می دهد جدا شو و در راه خدا، آنگونه كه شایسته ی اوست، جهاد كن و در این راه، از سرزنش هیچ سرزنش كننده ای باك نداشته باش.

ه- فان الله سبحانه لم یلعن القرن الماضی بین ایدكم الا لتركهم الامر بالمعروف و النهی عن المنكر فلعن الله السفهاء لركوب المعاصی و الحلماء لترك التناهی.[5].

[صفحه 106]

خدای سبحان، گذشتگان را جز به خاطر آن كه امر به معروف و نهی از منكر را ترك نموده بودند، لعنت ننمود. پس، مردم نادان را به خاطر انجام گناه و خردمندان را به خاطر ترك نهی از منكر، لعن و نفرین نمود.


صفحه 106.








    1. خطبه ی 154، ص 490.
    2. خطبه ی 129، ص 401.
    3. نامه ی 47، ص 978.
    4. نامه ی 30، ص 910.
    5. خطبه ی 234، ص 808.